Hitchhiken

Het boerenleven zit er alweer op. De tijd is voorbij gevlogen. 'S ochtends om 04:00 uur de wekker. Overall aanschieten en in de auto richting de boerderij. Spring op de quad en door het pikkedonker richting het weiland waar de koeien op je wachten. Het is soms zo mistig dat je niet eens ziet waar je heen moet. De andere dag is het zo helder dat je honderden sterren kan zien. De ene na de andere vallende ster. Eenmaal bij de koeien aangekomen is het elke ochtend hetzelfde riedeltje. Koe 271 loopt altijd achteraan. 57 drinkt de uiers van 46 al leeg voordat we bij de melkstal zijn. 499 duwt altijd 571 de hekken in. Eenmaal aangekomen bij de melkstal wacht koe 131 net zo lang totdat ik van mijn quad afstap en naast haar ga staan. Duwt ze haar hoofd tegen me aan. Geef ik een aai over de bol en dan loopt ze de melkstal in. De koeien worden automatisch gemolken door 40 'cups' welke je handmatig moet onderbrengen. Zo nu en dan moet je een flinke achterwaartse trap incasseren. Tweeënhalf uur later zijn alle 500 koeien gemolken en is de stal weer strontvrij. Hierna deed ik verschillende klusjes: weiland verdelen, melktank wassen, hekken bouwen, overblijfselen van een neergeschoten koe opruimen, hoorns verwijderen en af en toe mocht ik lekker naar huis. Zo vroeg John (mijn werkgever) op een morgen of ik de heifers door weiland 22 naar weiland 19 wilde brengen. Geen probleem. Ik sprong op de quad. Ik begeleidde de koeien de brug over, totdat twee besloten niet over de brug te willen. Ik zorgde ervoor dat de twee nergens anders heen konden dan de brug over. Ik moest ze er letterlijk overheen duwen. Een koe van ruim 300 kg duwen is geen pretje. Bijna waren ze erover, totdat één ertussen uit glipte. Zoef onder een hek door rennend een weiland in. Toen dacht de ander, dat kan ik ook. Na 25 minuten geprobeerd te hebben de twee naar de plek van bestemming te brengen kwam John aanrijden. Lachend vroeg hij wat ik aan het doen was. O o o. Geef die quad. Ik denk nog geen vijf minuten later stonden de twee netjes tussen de andere. Opgesloten en wel. 'S middags rond drie uur werden de koeien voor een tweede keer gemolken. Rond 18:00 zat de dag erop en reed ik naar huis. Eten maken en slapen. Zo nu en dan at ik bij de buurman of andersom. Frank een Nederlandse jongen die 12 maanden in Lumsden gaat wonen en werken.

Ik werkte 9 dagen achtereen en dan had ik 3 dagen vrij of 12 dagen achtereen en dan had ik 4 dagen vrij. Tijdens mijn vrije dagen vond ik het zonde om de hele dag in bed te liggen. Om eerlijk te bekennen heb ik dit wel af en toe gedaan, maar de meeste dagen ging ik er lekker op uit. Feesten en rodelen in Queenstown, rugby kijken in Dunedin en sightseeing in The Catlins aan de oostkust. Het koeien melken vond ik een super leuke ervaring. Ik heb veel meer begrip gekregen voor het harde werk van een boer en genoten van de fantastische rustgevende omgeving waar ik woonde en heb geleefd. Echter, de dagen dat ik eropuit was genoot ik het meest. Reizen is gewoon fantastisch. Het maakt mij vrolijk en gelukkig. Het is moeilijk in woorden te omschrijven. Je moet het doen en voelen. Helaas zit het niet altijd mee.

Zo werd ik door Frank, mijn buurman, na een roadtrip in Alexandra afgezet. Na heerlijk geslapen te hebben werd ik de volgende ochtend vroeg wakker. De buurman was terug naar de boerderij. Ik had besloten om liftend naar mijn eindbestemming, Christchurch, te gaan. Ik werd door de hostel eigenaresse bij de 'highway' afgezet. Mn tassen zette ik op de grond, welke inmiddels al veel lichter zijn. In Bangkok hangt nog een trui, in Dunedin een t-shirt en in Krabi hangt mijn iPhone oplader. Hoe ik het elke keer voor elkaar krijg is een raadsel, maar goed ik werd dus afgezet. Ik stak mijn duim omhoog. Na ruim 45 minuten werd ik opgepikt door een vrouw. Ze kon me halverwege brengen. In Becks, een dorp in the middle of nowhere werd ik afgezet bij de plaatselijke kroeg. Één uur later, twee uur later, tweeënhalf uur later waren er misschien 15 auto's gepasseerd. Ik ging de kroeg in om een blikje drinken te halen. De barvrouw vertelde dat ik de slechtste plek ooit heb uitgekozen om te liften. Na een gratis blikje te hebben gekregen, omdat ze het zo sneu vond, ben ik omgekeerd en liep ik met bagage en al terug richting Alexandra. Één uur later werd ik opgepikt door een oud stel. Zij brachten me terug naar Alexandra. Het was inmiddels 16:30 uur. Ik besloot om verder te liften naar Cromwell, ongeveer 10 minuten verder. Ik werd opgepikt door een Deense jongen. Hij reed helemaal door tot Wanaka, waar ik heb overnacht. Hierna is het liften uitstekend verlopen. Ik vind het een zeer leuke manier van rondreizen. Ik ben onder andere opgepikt door een schattig ouder koppel, een 88 jarige man, een vrouw met een cabrio en een bouwvakker die ik drie uurtjes heb geholpen met bakstenen sjouwen. Hiervoor terug kreeg ik een lift en een 'footlong' broodje bij de Subway. De vrouw met de cabrio werkte bij het cafe waar ze me afzette. Als ik voor lunchtijd niet werd opgepikt kon ik een lunch op haar kosten ophalen. De 88 jarige man had een gloednieuwe Toyota, was topfit en schilderde in zijn vrije tijd. De rare spookverhalen die de rondte doen. Ik heb alleen maar ontzettend fijne mensen ontmoet. Het is een goedkope manier van reizen, waarbij ieder zijn of haar eigen verhaal heeft. Ik ben inmiddels 600 kilometer verder. Op de plaats van bestemming, Christchurch.

Christchurch blijft na mijn laatste bezoek in 2011 een stad die een vreemde indruk op je maakt. Rondom het hart van het centrum lijkt het leven gewoon haar gang te gaan. Op de plek waar de Central Television toren stond is een herdenkingsplek. Hier vielen 115 doden. Als je vanaf de gedenkplek het centrum inloopt wordt er overal hard gewerkt.Velen winkels zijn nog ernstig beschadigd en verlaten. Het meeste indruk maakte een klein winkeltje met accessoires. Op het raam stond de tekst '26/2 CLEAR' gespoten, wat wil zeggen dat de brandweer het pand heeft ontruimd. Enkele nagellak potjes stonden nog netjes in een rijtje. Het merendeel ligt drie jaar naar dato nog steeds in een stapeltje op de grond. Als je je dan indenkt hoe dat heeft moeten zijn om op die plek te zijn op die dag. Vreemd.

Zondagochtend om 05:30 plaatselijke tijd gaat mijn reis richting Hawaii beginnen. Eerst vlieg ik van Christchurch naar Auckland om rond 11:00 uur te vertrekken naar de volgende bestemming. De vlucht duurt 8 uur en drie kwartier. De reis brengt me 23 uur terug in de tijd. Ik vertrek op 6 april en land 5 april in de avond. Ik ben benieuwd.

Tot snel,